|
Το σώμα και το μυαλό, όπως το άτομο και τη σύζυγο, όχι πάντα συμφωνούν να πεθάνουν από κοινού. Charles Caleb Colton |
Διανοητική υγεία και καταθλίψεις
Και ο φόβος και η ανησυχία στέλνουν τα σήματα μέσω του σώματος που προετοιμάζουν όλα τα συστήματα για τον πιθανό κίνδυνο. Οι ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη και catecholamine, απελευθερώνονται σε αυτό που είναι γνωστό ως απάντηση «πάλης ή πτήσης». Η ξαφνική αύξηση στα επίπεδα ορμονών επιταχύνει την καρδιά και αυξάνει το ποσό του άντλησης του αίματος. Συγχρόνως, οι μυ'ες σφίγγουν, αυξάνοντας τη δυνατότητα του ατόμου να παλεψει ή να φύγει από τον κίνδυνο. Η ένταση αυτών των φυσιολογικών απαντήσεων ποικίλλει σύμφωνα με τη σοβαρότητα του γεγονότος ή σκέφτηκε ότι προκαλεσμένος τη συγκίνηση, τη δύναμη του φόβου ή της ανησυχίας του ατόμου, και προηγούμενων γενετικού makeup του/της το εμπειρίας και. Ενώ και ο φόβος και η ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν μια απάντηση διέγερσης, τα άλλα αποτελέσματά τους αποκλίνουν. Ο πολύ έντονος φόβος χρησιμεύει μερικές φορές «να παγώσει» το σώμα για να το προστατεύσει από τη ζημιά, αναγκάζοντας ελάχιστη ή καμία αλλαγή στο ποσοστό καρδιών και εμποδίζοντας την ώθηση για να κινηθεί. Στην ανησυχία, οι φυσικές αλλαγές που προκαλούνται από τη διέγερση οδηγούν σε ένα δεύτερο στάδιο που χαρακτηρίζεται από τα σκεπτόμενα σχέδια όπως η ανησυχία, φόβος, και διανοητικός επαναλαμβάνει να ανησυχία-ξυπνήσει τα γεγονότα. Εφ' όσον υπάρχει ένας καλός λόγος για το φόβο ή την ανησυχία, και δεν παρεμποδίζει τη δυνατότητα να εργαστεί, να παίξει, και να κοινωνικοποιήσει, δεν θεωρείται πρόβλημα. Αλλά όταν η ανησυχία διαρκεί επάνω μια δική της ζωή και αρχίζει να αναστατώνει τις καθημερινές δραστηριότητες, η κατάσταση δεν είναι πλέον κανονική. Μια γνήσια συναισθηματική αναταραχή είναι τώρα στην εργασία... και είναι χρόνος να δει ένας γιατρός. Αν και υπάρχουν πολυάριθμες χημικές ουσίες που εκτελούν τις ζωτικής σημασίας λειτουργίες μέσα στον εγκέφαλο, τρεις βασικές χημικές ουσίες, ή οι νευροδιαβιβαστές, φαίνονται οι κρισιμότεροι στη ρύθμιση αυτής της διαδικασίας και τη διατήρηση της ισορροπίας: σεροτονίνη, η οποία συσχετίζεται με την ανησυχία, την κατάθλιψη, και την επιθετικότητα ντοπαμίνη, η οποία έχει επιπτώσεις στην αντίληψη πραγματικότητας και την ευχάριστη εμπειρία και norepinephrine, το οποίο έχει επιπτώσεις στην προσοχή, τη συγκέντρωση, και τη διάθεση. Το φάρμακο είναι το χρησιμότερο όταν υπάρχει σαφής αναταραχή ή, μερικές φορές, ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα στόχων για ένα ιδιαίτερο φάρμακο. Συνήθως, ένα σημείο σχεδίων των συμπτωμάτων σε μια συγκεκριμένη χημική δυσαναλογία. Όποτε μια δυσαναλογία εμφανίζεται εμφανής μέσω της διαταραγμένης συμπεριφοράς ενός προσώπου και του συναισθηματικού κράτους, κέντρα φαρμάκων στην τροποποίηση της δύναμης του σήματος ή την αναπροσαρμογή της ισορροπίας μεταξύ τους. Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι θα φανούν λυπημένοι, ή «κάτω,» ή μπορούν να είναι ανίκανοι να απολαύσουν τις κανονικές δραστηριότητές τους. Δεν μπορούν να έχουν καμία όρεξη και να χάσουν το βάρος (αν και μερικοί άνθρωποι τρώνε περισσότεροι και κέρδους το βάρος όταν καταθλιπτικοί). Μπορούν να κοιμηθούν πάρα πολύ ή πάρα πολύ ελάχιστα, να έχουν τη δυσκολία που πηγαίνει στον ύπνο, ύπνος restlessly, ή να ξυπνήσουν πολύ νωρίς το πρωί. Μπορούν να μιλήσουν για το αίσθημα ένοχοι, άνευ αξίας, ή μάταιοι μπορούν να στερηθούν την ενέργεια ή να είναι νευρικοί και ταραγμένοι. Μπορούν να σκεφτούν για τη δολοφονία και μπορούν ακόμη και να κάνουν μια προσπάθεια αυτοκτονίας. Μερικοί καταθλιπτικοί άνθρωποι έχουν τις αυταπάτες (ψεύτικες, σταθερές ιδέες) για την ένδεια, την ασθένεια, ή το sinfulness που συσχετίζονται με την κατάθλιψή τους. Συχνά τα συναισθήματα της κατάθλιψης είναι χειρότερα σε μια ιδιαίτερη εποχή της ημέρας, για παράδειγμα, κάθε πρωί ή κάθε βράδυ. Αν και οι αναταραχές ανησυχίας λαμβάνουν διάφορες ευδιάκριτες μορφές, ορισμένα γενικά συμπτώματα τείνουν να εμφανιστούν σε όλα τους. Κατά συζήτηση του όρου τους, την άνθρωποι με τις αναταραχές ανησυχίας εκθέτουν συχνά τα εξής: - κρύα/υγρά χέρια - διάρροια - ίλιγγος - ξηρό στόμα - γρήγορος σφυγμός - κούραση - jitteriness - κομμάτι στο λαιμό - πόνοι μυών - μούδιασμα/τσούξιμο των χεριών, των ποδιών, ή άλλου μέρους σωμάτων - συναγωνιμένος ή σφυροκοπώντας καρδιά - γρήγορη αναπνοή - shakiness - που ιδρώνει - ένταση - που τρέμει - στομάχι Τα φυσικά συμπτώματα αυτής της αναταραχής περιλαμβάνουν: δόνηση, σύσπαση, ένταση μυών, πονοκέφαλοι, οξυθυμία, ιδρώτας, ναυτία, καυτές λάμψεις, ζαλάδα, και αναπνοή δυσκολίας. GAD εντοπίζεται όταν ψυχολογικά και φυσικά συμπτώματα της ανησυχίας τελευταία ένας περισσότερο από μήνας και δεν συνοδεύεται από τα συμπτώματα άλλων αναταραχών ανησυχίας. Τα συμπτώματα αυτής της αναταραχής είναι συχνά ήπια, και δεν παρεμποδίζουν την εργασία ή τις κοινωνικές καταστάσεις. Εάν τα συμπτώματα είναι αυστηρά, εντούτοις, μπορούν να αναστατώσουν τις καθημερινές δραστηριότητες. Επειδή οι άνθρωποι με τη γενικευμένη αναταραχή ανησυχίας έχουν συχνά μια άλλη φυσική ή συναισθηματική αναταραχή, όπως η κατάθλιψη, έχει υπάρξει μεγάλη μαθημένη συζήτηση ως προς το εάν η αναταραχή ανησυχίας υπάρχει από μόνη της. Αλλά οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι πραγματικά υπάρχει μια τέτοια αναταραχή, και ότι μπορεί να ενισχυθεί από τη διάγνωση και τη θεραπεία. Τα συμπτώματα της γενικευμένης αναταραχής ανησυχίας αρχίζουν συνήθως στη νεολαία και μπορούν να πάνε μη επεξεργασμένα για δεκαετίες. Εντούτοις, τείνουν να μικρύνουν με την ηλικία. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι μόνο 3 τοις εκατό των περιπτώσεων της γενικευμένης αναταραχής ανησυχίας άρχισαν σε εκείνα τα 65 και. Το πρόβλημα είναι πιό κοινό μεταξύ των γυναικών από τους άνδρες και τρέχει συχνά στις οικογένειες. Προτού να μπορέσει να αρχίσει η επεξεργασία, ο γιατρός πρέπει να πραγματοποιήσει μια προσεκτική διαγνωστική αξιολόγηση για να καθορίσει εάν τα συμπτώματά σας οφείλονται σε μια αναταραχή ανησυχίας, την οποία η αναταραχή ανησυχίας εσείς μπορεί να έχει, και ποιοι συνυπάρχοντας όροι μπορούν να είναι παρόντες. Οι αναταραχές ανησυχίας δεν είναι όλες μεταχειρίστηκαν το ίδιο πράγμα, και είναι σημαντικό να καθοριστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα πρίν αρχίζει μια πορεία της επεξεργασίας. Μερικές φορές ο αλκοολισμός ή κάποιος άλλος συνυπάρχοντας όρος θα ασκήσει μια τέτοια επίδραση ότι είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί συγχρόνως ή πρίν μεταχειρίζεται την αναταραχή ανησυχίας. Σε πολλές περιπτώσεις, τα φάρμακα είναι ουσιαστικά. Εάν πάσχετε από τη μανία, μια σημαντική κατάθλιψη, ή μια παρανοϊκή αναταραχή, φάρμακα μπορεί πραγματικά να είναι σε θέση να σας αποκαταστήσει κανονικό σε μόνο σας. Για άλλους όρους, όπως η σχιζοφρένια, τα φάρμακα ελέγχουν και τροποποιούν τα συμπτώματα στο βαθμό ότι ένα πρόσωπο μπορεί να μείνει στην κοινότητά του. Τα φάρμακα διευκολύνουν επίσης τα στενοχωρώντας συμπτώματα, που επιτρέπουν σε ένα πρόσωπο για να συμμετέχουν σε μια θεραπευτική σχέση και να επαν-δεσμεύσουν στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής της. Μερικές φορές ένα φάρμακο είναι ένα χρήσιμο πρόσθετο μέτρο κατά τη διάρκεια των ιδιαίτερα αγχωτικών χρόνων, ίσως στο αρχικό στάδιο της επεξεργασίας ή σε μια εποχή της κρίσης. Εκείνοι οι ασθενείς με τις σκεπτόμενες αναταραχές ή την παραισθησιακή εμπειρία μπορούν να διατηρηθούν μόνο με τα κατάλληλα αντιψυχωτικά φάρμακα. Οι εμπειρογνώμονες πρέπει να συμφωνήσουν ακόμα σχετικά με την πρωταρχική αιτία των αναταραχών ανησυχίας. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι παραδέχονται ότι διάφοροι παράγοντες μπορούν να είναι στην εργασία σε κάθε περίπτωση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας ριζοβολούν στις μεταδόσεις μεταξύ των κυττάρων νεύρων στον εγκέφαλο. Αυτά τα σήματα από το κύτταρο στο κύτταρο από οι χημικοί νευροδιαβιβαστές που απελευθερώνονται περνούν στη σύναψη (μικροσκοπικό χάσμα) μεταξύ ενός κυττάρου και του επόμενου. Μια δυσαναλογία σε αυτούς τους νευροδιαβιβαστές μπορεί να προκαλέσει μια αντίστοιχη μετατόπιση στις σκέψεις μας. Αλλά ισχύει η αντιστροφή επίσης; Μπορεί μια καθορισμένη αλλαγή στη σκέψη μας να αλλάξει τη χημεία στον εγκέφαλο; Πολλοί εμπειρογνώμονες είναι πεπεισμένοι ότι αυτό ισχύει και η συμπεριφοριστική θεραπεία που στοχεύει στην αλλαγή των αντιδράσεών μας, στην πραγματικότητα, θεραπεύει πολλά προβλήματα. Πράγματι, για μερικές αναταραχές, όπως οι φοβίες, αυτός ο τύπος θεραπείας παραμένει η αποτελεσματικότερη εναλλακτική λύση. 1. Θυμηθείτε ότι αν και τα συναισθήματα και τα συμπτώματά σας είναι πολύ εκφοβίζοντας, δεν είναι επικίνδυνοι ή επιβλαβείς. 2. Καταλάβετε ότι τι δοκιμάζετε είναι μια υπερβολή των κανονικών σωματικών αντιδράσεών σας που τονίζουν. 3. Μην παλεψτε τα συναισθήματά σας ή μην προσπαθήστε να τα επιθυμήσετε μακριά. Περισσότερο είστε πρόθυμοι να τους αντιμετωπίσετε, λιγότερο ο έντονος θα γίνουν. 4. Μην προσθέστε στον πανικό σας με τη σκέψη για αυτό που «η δύναμη» συμβαίνει. 5. Παραμονή στο παρόν. Η ειδοποίηση τι συμβαίνει πραγματικά σε σας σε αντιδιαστολή με αυτό που σκέφτεστε τη δύναμη συμβαίνει. 6. Ονομάστε το επίπεδο φόβου σας από μηδέν έως 10 και προσέξτε αυτό ανεβαίνει και κατεβάζει. Ειδοποίηση ότι δεν μένει πολύ σε έναν υψηλού επιπέδου για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα. 7. Όταν ο φόβος αρχίζει να προκαλεί «τι εάν» να σκεφτεί, η εστίαση επάνω και εκτελεί έναν απλό και εύχρηστο στόχο όπως να μετρήσει προς τα πίσω από 100 από τα threes ή η θραύση μιας λαστιχένιας ζώνης στον καρπό σας. 8. Ειδοποίηση ότι όταν σταματάτε τις εκφοβίζοντας σκέψεις στο φόβο σας, αρχίζει να εξασθενίζει. 9. Όταν ο φόβος έρχεται, τον αναμείνετε και δεχτείτε. Περιμένετε και του δώστε το χρόνο να περάσει χωρίς τρέξιμο μακρυά από το. 10. Να είστε υπερήφανος της προόδου σημειώνετε, και σκέφτεστε για το πώς αγαθό που θα αισθανθείτε πότε πετυχαίνετε αυτή τη φορά. Πολλοί άνθρωποι με τις αναταραχές ανησυχίας ωφελούνται από να προσχωρήσουν σε μια ομάδα αυτοβοήθειας και τη διανομή των προβλημάτων και των επιτευγμάτων τους με άλλα. Η ομιλία με τους εμπιστευμένους φίλους ή ένα εμπιστευμένο μέλος της ιεροσύνης μπορεί επίσης να είναι πολύ χρήσιμη, αν και όχι ένα υποκατάστατο της διανοητικής υγειονομικής περίθαλψης. Η συμμετοχή σε ένα δωμάτιο συνομιλίας Διαδικτύου μπορεί επίσης να είναι σημαντική να συμμεριστεί τις ανησυχίες και τη μείωση μιας αίσθησης της απομόνωσης, αλλά οποιεσδήποτε συμβουλές λαμβανόμενες πρέπει να αντιμετωπισθούν με σύνεση. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα αντικαταθλιπτικά χάπια είναι αποτελεσματικά στη μεταχείρηση της κατάθλιψης. Ένας τύπος αποκαλούμενων ιατρική εκλεκτικών ανασταλτικών παραγόντων σεροτονίνης reuptake (SSRIs) ο συχνότερα ορίζεται από τους γιατρούς. Στη θεραπεία «συζήτησης», ο ασθενής και ο θεράπων μιλούν για την εμπειρία, τις σχέσεις, τα γεγονότα, και τα συναισθήματα του ασθενή. Δύο από τις προσεγγίσεις που βρέθηκαν για να είναι αποτελεσματικές για την κατάθλιψη είναι διαπροσωπική θεραπεία και γνωστική συμπεριφοριστική θεραπεία. Χρησιμοποιώντας τις τεχνολογίες εγκεφαλικής απεικόνισης και τις νευροχημικές τεχνικές, οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι ένα δίκτυο των αλληλεπιδρώντας δομών είναι αρμόδιο για αυτές τις συγκινήσεις. Κέντρα πολύ ερευνητικοου στη αμυγδαλή εγκεφάλου, μια αμύγδαλο-διαμορφωμένη δομή βαθιά μέσα στον εγκέφαλο. Η αμυγδαλή εγκεφάλου θεωρείται για να χρησιμεύσει ως μια πλήμνη επικοινωνιών μεταξύ των μερών του εγκεφάλου εισερχόμενα αισθητήρια σήματα εκείνης της διαδικασίας και των μερών που τα ερμηνεύουν. Μπορεί να επισημάνει ότι μια απειλή είναι παρούσα, και προκαλεί μια απάντηση ή μια ανησυχία φόβου. Φαίνεται ότι οι συναισθηματικές μνήμες που αποθηκεύονται στο κεντρικό μέρος της αμυγδαλής εγκεφάλου μπορούν να διαδραματίσουν έναν ρόλο στις αναταραχές που περιλαμβάνουν τους πολύ ευδιάκριτους φόβους, όπως τις φοβίες, ενώ τα διαφορετικά μέρη μπορούν να περιληφθούν με άλλες μορφές ανησυχίας. Επίσης, η έρευνα δείχνει ότι άλλα μέρη εγκεφάλου αποκαλούμενα τα βασικά γάγγλια και striatum περιλαμβάνονται στην ψυχαναγκαστική αναταραχή. Οι επιστήμονες πραγματοποιούν επίσης τις κλινικές δοκιμές για να βρούν τους αποτελεσματικότερους τρόπους τις αναταραχές ανησυχίας. Παραδείγματος χάριν, μια δοκιμή εξετάζει πόσο καλά το φάρμακο και τη συμπεριφοριστική εργασία θεραπείας μαζί και χωριστά στη θεραπεία της ψυχαναγκαστικής αναταραχής. Μια άλλη δοκιμή αξιολογεί την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των επεξεργασιών φαρμάκων για τις αναταραχές ανησυχίας στα παιδιά και τους εφήβους με την ομο-εμφανιμένος αναταραχή υπερδραστηριότητας διάσπασης της προσοχής. Για περισσότερες πληροφορίες για τις κλινικές δοκιμές, παραδείγματος χάριν η εθνική βιβλιοθήκη της βάσης δεδομένων κλινικών δοκιμών της ιατρικής. Οι αναταραχές ανησυχίας είναι εκπληκτικά συχνές, και έχουν επιπτώσεις σε περισσότερους Αμερικανούς από οποιαδήποτε άλληδήποτε συναισθηματική αναταραχή. Είναι πιό κοινοί από την κατάθλιψη, τη μανιακή κατάθλιψη, ή την κατάχρηση του οινοπνεύματος και άλλων ουσιών. Σύμφωνα με την αμερικανική ψυχιατρική ένωση, ενώ οι καταθλιπτικές αναταραχές έχουν επιπτώσεις σε ένα άτομο σε 20, το ένα σε 12 υφίσταται μια αναταραχή ανησυχίας. Επειδή οι καταναλωτές και οι γιατροί όμοιοι είναι λιγότερο προσαρμοσμένοι στις αναταραχές ανησυχίας από άλλα συναισθηματικά προβλήματα, αυτές οι αναταραχές πηγαίνουν συχνά παραγνωρισμένες. Αυτό είναι ανεπιτυχές, επειδή οι περισσότερες περιπτώσεις της ανησυχίας μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς. Στην πραγματικότητα, οι αναταραχές ανησυχίας θεωρούνται πιό θεραπεύσιμος όλων των συναισθηματικών προβλημάτων. Κάθε αναταραχή ανησυχίας έχει τα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά γνωρίσματά της, αλλά όλα δεσμεύονται μαζί από το κοινό θέμα του υπερβολικών, παράλογων φόβου και του φόβου.
Όροι και ορισμοίFind quickly what you want.
|
